Το ερώτημα κατά πόσο το άγχος και το ψυχογενές στρες αποτελούν έναν από τους παράγοντες που επηρεάζουν την εμφάνιση της νόσου, έχει κατά καιρούς απασχολήσει τον επιστημονικό κύκλο και τους πάσχοντες. Στρεσσογόνες καταστάσεις που σχετίζονται με την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, ένα διαζύγιο, την απώλεια της εργασίας έχουν κατά καιρούς συνδεθεί με την επιβάρυνση της νόσου, κυρίως διότι σε τέτοιες συνθήκες το σώμα απελευθερώνει ορμόνες που επηρεάζουν τη λειτουργία του ορμονικού συστήματος και δυσκολεύουν τη γενικότερη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. ‘Έτσι, πολλοί σχετίζουν το άγχος με την ψωρίαση από την οποία πάσχουν. Από μόνο του όμως το άγχος δεν αρκεί για να εκδηλωθεί η ψωρίαση. Αυτό που περισσότερο μπορεί να ειπωθεί είναι ότι το άγχος μπορεί να σχετίζεται με την επιδείνωση των υφιστάμενων συμπτωμάτων περισσότερο από ότι με την εμφάνισή τους. Με απλά λόγια δεν σημαίνει πως κάποιος θα αναπτύξει ψωρίαση επειδή έχει άγχος!
Είναι σημαντικό να καταλάβει κανείς είναι ότι όταν γίνεται λόγος για μια χρόνια νόσο με εξάρσεις και υφέσεις, όπως είναι η ψωρίαση, αυτό που πραγματικά μπορεί να βοηθήσει και να κάνει τη διαφορά είναι η διαχείριση της νόσου. Πρωταρχική σημασία έχει η έγκυρη και έγκαιρη διάγνωση και η ιατρική πλαισίωση. Η σύγχρονη ιατρική αντιμετώπιση έχει στη διάθεσή της εργαλεία που επιτρέπουν τη διαχείριση της νόσου, ιδιαίτερα σε περίπτωση εξάρσεων. Ο δερματολόγος θα συνεργαστεί και θα παραπέμψει, εφόσον χρειάζεται, και σε άλλες ειδικότητες για την αντιμετώπιση των συνοδών παθήσεων. Η έγκαιρη, λοιπόν, ιατρική παρέμβαση έχει ως αποτέλεσμα τη βελτίωση της πορείας της νόσου και επομένως της ποιότητας ζωής του ατόμου που πάσχει. Προς την ίδια κατεύθυνση οδηγεί και η κοινωνική και ψυχολογική υποστήριξη. Η ψωρίαση έχει σημαντικά αρνητικό αντίκτυπο στην ψυχολογία του ατόμου, με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται σημαντικά η ποιότητα της ζωής του. Όμως κανείς δεν χρειάζεται να είναι μόνος σε αυτό το δύσκολο ταξίδι. Οι σύλλογοι και οι δομές που πλαισιώνουν τα άτομα με ψωρίαση δρουν υποστηρικτικά και ανακουφιστικά. Το κοινό βίωμα, το μοίρασμα της δυσκολίας με άλλους ανθρώπους, η συζήτηση γύρω από πιθανούς τρόπους ανακούφισης και διαχείρισης κάνουν αυτό το ταξίδι περισσότερο αντέξιμο. Η ψυχολογική υποστήριξη, επίσης, όταν το άτομο θελήσει και αποφασίσει το ίδιο να απευθυνθεί, εστιάζει σε όλους τους πιθανούς τρόπους καλύτερης διαχείρισης της νόσου, υποστήριξης του ατόμου και εξατομικευμένης βοήθειας. Συνεπώς, όταν ένας ασθενής με ψωρίαση κρίνει πως χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη, είναι καλό να απευθυνθεί σε έναν ειδικό και να βοηθηθεί με τον τρόπο αυτό, και να διαχειριστεί καλύτερα τη νόσο του.
Η ψωρίαση, είναι μια νόσος με μεγάλο επιπολασμό, που αφορά πολλούς ασθενείς. Τα ιατρικά, κοινωνικά και ψυχολογικά δίκτυα δίνουν νέες ελπίδες για την βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών, στα πλαίσια της βελτίωσης της συνολικής κατάστασης της ζωής τους.
Επιμέλεια Κειμένου:
Παπαχριστούδη Έλλη
Ψυχολόγος, Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια
Κοινωνική Ανθρωπολόγος
