Η χαρτογράφηση των σπίλων αποτελεί διαγνωστική μέθοδο που συνίσταται στην ψηφιακή απεικόνιση της κλινικής και δερματοσκοπικής μορφολογίας όλων ή των περισσότερων σπίλων ενός ασθενούς, με τοπογραφική κατανομή τους πάνω στο σώμα. Η χρησιμότητα της χαρτογράφησης έγκειται στο ότι επιτρέπει:

I. την εντόπιση ενός πρώιμου μελανώματος που μπορεί να “κρύβεται” ανάμεσα στους πολυάριθμους σπίλους.

II. την συγκριτική προοπτική παρακολούθηση, η οποία κάνει εφικτή την ανίχνευση ακόμη και δερματοσκοπικά “αθώων” μελανωμάτων, τα οποία αναγνωρίζονται μόνο από τη μορφολογική αλλαγή μεταξύ διαδοχικών επισκέψεων

III. την αποφυγή “περιττών” χειρουργικών αφαιρέσεων σπίλων οι οποίοι μπορεί να δημιουργούν διαγνωστική αμφιβολία αν δεν εξεταστούν συγκριτικά ως προς τους υπόλοιπους σπίλους αλλά και ως προς τη μορφολογική τους σταθερότητα μεταξύ διαδοχικών επισκέψεων

Η ψηφιακή απεικόνιση είναι χρήσιμη για όλους, αλλά συνιστάται ιδιαίτερα σε άτομα με πολλαπλούς ή/και μορφολογικά άτυπους σπίλους. Αυτό επειδή τα άτομα αυτά διατρέχουν υψηλό κίνδυνο εμφάνισης μελανώματος, αλλά και επειδή ένα πιθανό μελάνωμα είναι δύσκολο να εντοπιστεί μέσα στην πληθώρα των βιολογικά καλοηθών, αλλά μορφολογικά άτυπων σπίλων.

Η χαρτογράφηση επαναλαμβάνεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα ανάλογα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κάθε ατόμου και την ύπαρξη ή μη παραγόντων κινδύνου για την εμφάνιση μελανώματος. Το πιο συνηθισμένο συνιστώμενο διάστημα μεταξύ 2 χαρτογραφήσεων είναι 1 έτος, εκτός, βέβαια αν υπάρχει ήδη ιστορικό μελανώματος, οπότε οι έλεγχοι είναι πολύ συχνότεροι.